Al sinds enkele jaren geleden leek het me een leuk idee om vanuit België de Alpen over te steken. Eigenlijk had ik mij ingeschreven voor een Duitse wedstrijd (DUDI cup), waarin je twee vaarten mag maken, namelijk één duurvaart en één afstandsvaart. Na een hele winter de meteo goed op te volgen, had ik in de nacht van 7 december het perfecte venster gevonden. Dit venster zorgde ervoor dat ik een mooi resultaat in de DUDI cup kon varen alsook het Belgisch Afstandsrecord kon verbreken. Ik besloot dit te doen met een 3400 m³.

Voorbereiding

Op maandag 6 december begon ik met berekeningen qua gas, ik wist dat het verbruik gedurende de nacht tot 40 % meer is dan gedurende de dag. Dus wou ik pas beginnen klimmen naar mijn hoogte in de ochtend bij zonsopgang om het verbruik gedurende de nacht te beperken.

Verder was het ook belangrijk dat ik qua luchtruim Milan en Zurich probeerde te ontwijken. Hierdoor wou ik Italië mooi in het midden binnenvaren. Qua meteocondities was het de ideale dag. Het enige waar ik rekening moest mee houden was met turbulentie na de Alpen en eventuele sneeuwbuien aan de Noordkant van de Alpen.

Mijn plan was om de eerste twee uren laag te blijven om zo genoeg op te schuiven naar het Oosten en dan door te klimmen naar FL 180, uiteraard met zuurstof waar ik volgens de voorspellingen een mooie snelheid ging hebben van 85 knopen. 
Na het indienen van mijn vluchtplan en het bestuderen van het weer en luchtruimen was ik er helemaal klaar voor. Juist nog mijn crew en sportcommissaris verwittigen dat ik zeker om 03:50 wou afspreken om rond 05:00 de lucht in te gaan.

De vaart


Na een korte nacht waarin ik niet veel heb geslapen, arriveren we om 03:50 op het opstijgterrein in Waasmunster. Ik wou uiteraard mijn tijd nemen om alles goed voor te bereiden. Juist voor mijn vertrek begon ik toch wat stress te krijgen, maar ik was er helemaal klaar voor. 😊

Na mijn vertrek om 05:05 klom ik door naar maximum 3000 voet. Ik had hier een mooie track die me ten Noorden van Brussels Airport bracht. Na één uur varen kruiste ik de Final van 25R en 25L in Brussel. Brussel vroeg toen of ik kon doorklimmen naar 4000 voet, de moment dat ik 4000 voet bereikte kwamen er twee vliegtuigen onder mij gepasseerd die hun landing hadden ingezet.
Rond 07:00 besloot ik met maximum 1.5 m/s door te klimmen. Ik wou niet sneller klimmen om het verbruik zo laag mogelijk te houden. Met deze verticale snelheid zou het me ongeveer 45 minuten kosten om van 4000 voet naar 18000 voet te klimmen.
Het moment dat ik op 16000 voet kwam had ik de perfect windsnelheid en richting, dus besloot hier eventjes te blijven. Na het arriveren in Duits luchtruim naderde ik een militaire zone die actief was en die ik moest ontwijken, doorvaren was geen optie voor luchtverkeersleiding het was landen of ontwijken.

Volgens mijn voorspellingen ging de richting op 18000 voet nog meer Zuidelijker draaien dus ik besloot direct door te klimmen. Op 17500 draaide de wind perfect naast deze zone. Een tweede optie was te zakken naar 8000 voet om ten Noorden van deze zone te varen, maar dit zou mij te veel brandstof kosten dus ik verkoos het Zuidelijke traject. 😊

Het grote probleem wat ik niet had ingecalculeerd was dat al mijn eten en mijn drank was bevroren na een paar uren vaart. Qua batterijen had ik al mijn instrumenten volgeplakt met warmtepadjes voor de levenstermijn van mijn batterijen te rekken.
Voor de Alpen besloot ik de situatie even te bekijken, ik wou weten hoe de sneeuwbuien evolueerde. Volgens de voorspellingen zouden de sneeuwbuien verdwijnen rond de middag. Ik verkoos om voor de Alpen eventjes lager te gaan varen om mijn snelheid te verminderen en toch eventjes het thuisfront te bellen, om de situatie te bekijken en eventjes de laatste radarbeelden op te vragen.

Al vrij snel maakte ik de keuze om terug te klimmen en boven de wolken te klimmen de grotere buien hingen namelijk ten Oosten van mijn positie.

Na het tweede deel van de Alpen was het uitzicht dat ik kreeg adembenemend, de Alpen het blijft toch altijd mijn favoriete locatie om over te varen.

Na de passage van de Alpen begon de turbulentie, zonder dat ik iets deed werd mijn ballon hoog geduwd met 3 m/s na een paar seconden veranderde de stijging door een plotse daling met 4 m/s. Het enige wat ik kon doen was goed branden en zorgen dat ik uit deze rotor kwam.

Qua ATC begon ik in Italië problemen te krijgen met verbinding, ik besloot een Ryanair op te roepen om mijn boodschap zo te communiceren met ATC wat perfect lukte. De richting en snelheid was op dat moment perfect. In de verte zag ik zelf Venetië liggen. Mijn plan was om door te varen tot de regio van Napels.

Na het passeren van Gubbio kreeg ik van ATC te horen dat ik moest zakken, door militaire activiteit zakte ik naar 10000 voet hier ging ik van een snelheid van 180 km/u naar 50 km/u. Toen kwam het besef dat ik Napels beter uit mijn hoofd kon zetten. Vanaf toen maakte ik al snel de beslissing om te sturen richting de vallei van Umbrië om hier mijn landing in te zetten.

Na elf uren vaart ben ik dan uiteindelijk geland in Montefalco rond 16:00. Met nog één volle fles die me nog een endurance gaf van 2:15 uur. De volgwagen arriveerde vijf uurtjes na de landing. We hebben na de landing nog een leuk hotelletje geboekt, waar we de avond afsloten met een goede Italiaanse pizza en een glaasje vino. 😊.

Deze vaart was voor mij persoonlijk de mooiste vaart die ik ooit gemaakt heb. Dank aan mijn crew Valerie en Cedric, Sportcommissaris Steven Vlegels en de steun op de grond: Thomas, Thom, Steven, Filip, Stéphanie, ma, pa en Kenian en iedereen die mij de moed heeft gegeven gedurende de vlucht.